Lieve lezer,
Het jaar 2020 zit er inmiddels bijna op en wat een jaar is dat geweest. Een pandemie is over ons land gekomen en een ieder heeft daar last van. In welke vorm dan ook.
Ook ik ondervind hinder van het coronavirus. Ik mag van geluk spreken dat ik tot op heden nog geen corona heb opgelopen, maar de lockdown, afstand bewaren tot elkaar enz. hebben ook invloed op mij. Zowel op mij privé als op mijn werk bij Stichting ROOZ.
Juist in de zorg waarbij je nabijheid zoekt en elkaar wilt steunen en helpen voelt 1,5 meter soms wel als 15 meter. Ondanks dat heb ik het afgelopen jaar ook gemerkt dat ik in afstand, nabijheid kan creëren. Binnen mijn werk als ambulant begeleider heb ik meer dan ooit contact met ouders en kinderen. Hetzij via de telefoon, via beeldbellen en waar mogelijk toch nog fysiek, maar wel de maatregelen in acht nemen.
Door alle gebeurtenissen merk ik dat ouders en kinderen uitkijken naar zo’n contact moment. Juist omdat al het andere contact al zo summier is. Het oog hebben voor elkaar waar het door regelgeving lastig wordt gemaakt.
Dit heeft mijn werk het afgelopen jaar dan ook bijzonder gemaakt. Het zoeken naar nabijheid in afstand. En ik zal eerlijk zijn dat het niet altijd eenvoudig is. Ook ik ben als hulpverlener maar een mens. Ook ik mis het contact met vrienden en familie. Maar hoe mooi is het als ik dan op de groep sta en een kind komt binnen en die geniet er van om even samen te zijn op de groep. Om even te horen dat iemand het fijn vindt dat je er bent. En oprecht… Ik vind het echt heel fijn dat jullie er zijn. Dit maakt binnen dit jaar een hoop goed. Niet eenvoudig, maar des te mooier om mee te maken.
Het geeft mij het gevoel dat we er niet alleen voor staan. Ik wil dan ook alle collega’s, kinderen en ouders bedanken voor de saamhorigheid die we samen hebben gecreëerd.
Het geeft mij hoop voor een mooi 2021. Laten we samen de nabijheid blijven zoeken.
Dennis van der Eijk
Persoonlijk begeleider bij Stichting ROOZ
