Buddybegeleiding: 'Het is altijd een combinatie van leuke dingen doen en goede gesprekken voeren’

Myrthe is buddybegeleider van een meisje van 13 jaar. Het meisje kreeg een half jaar lang twee keer in de week dagbehandeling bij een behandelcentrum voor kinderen met autisme. Hier leerde zij om haar emoties te reguleren en haar boosheid om te zetten in andere emoties. Toen die behandeling stopte, was het van belang dat ze bleef oefenen met hetgeen wat zij geleerd had. Daarom gaat Myrthe vanuit ROOZ elke week 2 uurtjes bij haar langs als buddybegeleider.

Activiteiten
‘Met buddybegeleiding leer ik mijn buddy om om te gaan met haar emoties die van 1 naar 10 schieten, maar ook om zichzelf te vermaken en niet te vervelen. Ze heeft echt de broek aan thuis en zou zo haar moeder van de bank af trekken om mee te gaan voetballen. Ik doe daarom allerlei activiteiten met mijn buddy. Soms gaan we een rondje lopen in het bos en kletsen we, of spelen we een potje voetbal, maar laatst waren we ook een keer naar een trampolinepark geweest. Het is altijd een combinatie van leuke dingen doen en goede gesprekken voeren. Ik wil mijn buddy zo min mogelijk het gevoel geven dat ze iets móet doen en ik wil zoveel mogelijk kletsen op basis van een vertrouwensrelatie.’

Vertrouwen
‘Ik ken mijn buddy al 2,5 jaar. Ze is begonnen bij ROOZ op de Naschoolse Opvang en logeeropvang, maar ze is daar na een aantal jaar ook weer gestopt omdat het moeilijk ging in de groep. Ze raakte snel overprikkeld door de aanwezigheid van andere kinderen en uitte dit is boosheid en agressie naar groepsgenoten. Het meisje deed haar best, maar op de groep zitten was teveel gevraagd voor haar en daarnaast kwam er een onveilige sfeer op de groep. Toen ik haar leerde kennen, was ik groepsbegeleider en kletsten we vaak tijdens het voetballen. Ik was de persoon die zij in vertrouwen nam en een luisterend oor bood als ze boos was geweest. Ik kon als een van de weinigen tegen haar ingaan. Bij veel mensen zou ze zich daar boos over voelen of het onrechtvaardig vinden en ook bij mij geeft ze in zo’n geval mokkend toe. Maar achteraf neemt ze het mij nooit kwalijk, terwijl ze er bij anderen een tijdje boos over kan blijven of snel een verkeerde koppeling maakt.

Dat is ook de reden dat ik haar buddy ben geworden. In het begin moest ik het soms echt nog uit haar trekken als er iets was gebeurd, maar nu begint ze er vaak ook zelf al over. Als buddy ben ik er echt alleen voor mijn buddy en niet voor haar ouders. Ambulante begeleiding komt voor het gezin, maar de buddybegeleiding is echt alleen voor haar bedoeld. Ouders kunnen altijd aangeven wanneer ze ergens tegenaan lopen en ik koppel terug wat we gedaan hebben, maar ik ben er voor haar.’

Emoties reguleren
‘Ik zie haar nu twee uur per week, dat aantal uur wordt bepaald door de gemeente, ook afhankelijk van de problematiek. Eens in de zoveel tijd komt er iemand van de gemeente langs om te beoordelen hoe het gaat en op basis daarvan wordt de termijn verlengd of loopt hij af. Laatst is er nog iemand van de gemeente geweest die besloten heeft dat de begeleiding wordt verlengd. Ook met de school van mijn buddy zijn er korte lijntjes van hoe het gaat.’

Mijn buddy probeert echt te verbeteren en je leert haar steeds beter kennen. Als ze wat stiller is als je bij haar huis aankomt, weet je dat er iets is gebeurd. Dan speel ik in op het reguleren van haar emoties. Als er iets is gebeurd, geeft ze bijvoorbeeld haar ouders snel de schuld door te zeggen: ‘Mijn vader deed dit en mijn moeder deed dat.’ Dan vraag ik: ‘En jij dan? Wat zou jij de volgende keer kunnen doen?’. Vaak is een stukje inzicht geven voldoende. Een voorbeeld hiervan is dat het meisje een keer de telefoon van vader uit zijn handen had getrokken, omdat ze haar zin niet kreeg. Wanneer ik haar vraag hoe zij het zou vinden als iemand dat bij haar zou doen, zie je dat ze er over na gaat denken en al snel aangeeft dat ze dit niet leuk zou vinden.

Inzicht
Het is lastig voor haar om zichzelf in de schoenen van een ander te verplaatsen, maar door de buddybegeleiding kunnen we veel situaties op deze manier bespreken en kan ik haar dit inzicht geven. De week erna komt zij dan trots vertellen dat ze weer de telefoon van vader wilde afpakken, maar dit niet gedaan heeft omdat zij dat ook niet fijn zou vinden. Het is voor haar vooral belangrijk dat ze haar ei kwijt kan bij iemand. Het is een soort reflectie moment van haar eigen handelen waarmee ze inzichten krijgt die ze anders niet had gekregen.