12,5 jaar bij Stichting ROOZ: Linsey blikt terug

Hoe lang werk je al bij ROOZ, wat doe je en hoe ben je bij ROOZ terechtgekomen?
“Sinds juni 2012 werk ik met veel plezier bij Stichting ROOZ. Na mijn studie Pedagogiek hoorde ik via via over Zorg voor Zorg, nu Stichting ROOZ. Diezelfde dag heb ik contact opgenomen met Marco. Een dag later had ik een gesprek en een week later liep ik een dag mee op de groep in Otterlo. Niet veel later draaide ik daar mijn eigen groep in de logeeropvang.”
Hoe kijk je terug op de afgelopen 12,5 jaar bij ROOZ?
“De afgelopen 12,5 jaar is er veel veranderd binnen Stichting ROOZ. Toen ik begon, waren we met vijf personen, inmiddels is de organisatie enorm gegroeid. Die groei was soms even wennen, maar bracht ook veel nieuwe kansen, fijne collega’s en extra kennis met zich mee. Ik kijk dan ook positief terug op deze periode.”
“Daarnaast ben ik als professional gegroeid. Ik begon als groepsbegeleider in de logeeropvang, terwijl ik daarnaast nog in het onderwijs en de kinderopvang werkte. Door de groei van ROOZ kon ik steeds meer uren binnen de organisatie werken. Na een paar jaar werd ik persoonlijk begeleider en later gespecialiseerd ambulant begeleider. De ontwikkeling van ROOZ heeft er dus ook voor gezorgd dat ik mezelf steeds verder kon ontwikkelen.”
Wat inspireert je om in de jeugdzorg te werken, en welke impact hoop je te maken op de jeugdigen en hun gezinnen?
“Ik vind het fijn om mijn steentje bij te dragen aan de maatschappij. Wat is er nu mooier dan jeugdigen en ouders een zetje in de goede richting te geven, zodat ze zich vol vertrouwen zelf verder kunnen ontwikkelen? Daarbij kijk ik graag naar de eigen krachten van de jeugdigen en hun ouders. Wat gaat er goed en hoe kunnen we die kwaliteiten benutten om valkuilen te ondersteunen? Soms moet je tijdelijk de regie overnemen om die later weer terug te kunnen geven. Mijn doel is dat jeugdigen en gezinnen aan het einde van een traject voldoende vertrouwen hebben om zelfstandig verder te kunnen.”
Wat vind je het leukste aan je werk?
“De afwisseling, het contact met cliënten en de uitdaging maken mijn werk zo interessant. Geen dag is hetzelfde. Ik ga met een plan naar een afspraak, maar soms loopt het totaal anders omdat er op dat moment iets anders aandacht nodig heeft. Dat snelle schakelen en flexibel inspelen op situaties vind ik heerlijk. De steeds veranderende hulpvragen zorgen ervoor dat ik uitgedaagd blijf.”
“Daarnaast verzorg ik samen met een collega de aanmeldingen. Het is fijn om al aan de voorkant mee te denken over hoe we jeugdigen en gezinnen het beste kunnen ondersteunen. Daarbij vind ik het belangrijk om kritisch te kijken: je wilt ze hulp bieden waarmee ze verder kunnen.”
Hoe zorg je ervoor dat je jezelf blijft ontwikkelen?
“Ik vind het belangrijk om mezelf te blijven ontwikkelen door trainingen te volgen en kennis uit te wisselen met collega’s. De laatste tijd heb ik veel geleerd over trauma en mogelijk wil ik in de toekomst nog iets met PMT (Psychomotorische Therapie) doen. Tegelijkertijd is het goed om soms achterom te kijken en te zien wat er in de afgelopen 12,5 jaar al bereikt is. Ik ben trots op mijn professionele groei, maar vooral ook op de jeugdigen en gezinnen die het vertrouwen hadden om mij als begeleider toe te laten. Het is niet niks om je zoon of dochter naar een logeeropvang te brengen of je hulpvraag bij een onbekende neer te leggen. Ik kan daar alleen maar respect voor hebben.”
Deel |
|