Medewerker aan het woord: Noa

Maandelijks geven wij het woord aan een van onze medewerkers. Zo wordt niet alleen duidelijk wat wij doen met ons werk, maar ook waarom wij ons werk doen vanuit Stichting ROOZ. Deze maand is Noa aan het woord, die persoonlijk begeleider en ambulant medewerker is.

Hoe lang werk je al bij Stichting ROOZ en wat is je achtergrond?

“In februari 2019 ben ik begonnen bij Stichting ROOZ als stagiaire en per juli 2019 ben ik er aan het werk vanuit mijn studie Social Work. Hiervoor deed ik de studie Sport en Bewegen. Ik hou ervan om veel te bewegen met de groep, maar ik focus me vooral op de primaire gang van zaken, bijvoorbeeld op hoe het gaat bij ROOZ.”

Wat is je functie bij Stichting ROOZ?

“Na mijn stage heb ik een jaar lang groepsbegeleiding gedaan naast mijn studie. Nu ben ik persoonlijk begeleider op de groep, tijdens de weekend- en vakantieopvang en ben ik daarnaast ambulant medewerker. Waar het ambulante team zich vooral op de ouders focust, start ik als ambulant medewerker vanuit het kind. Zo oefen ik bijvoorbeeld situaties met een kind en pak ik als oefening nu met een kind regelmatig de bus naar de stad waar hij over een paar maanden naar school gaat.”

Waarom heb je de keuze voor Stichting ROOZ gemaakt?

“Ik ben er een beetje ingerold. Mijn stage beviel goed. Ik kwam in een cultuur terecht van positiviteit, bemoediging en een fijne werksfeer. Toen ik aan het eind van mijn stageperiode het aanbod kreeg of ik groepsbegeleiderwerk wilde doen, ben ik in de weekenden gaan werken.

Mijn kracht is om vanuit coaching te werken en een relatie aan te gaan. Ik wil methodes en diagnoses in het begin zoveel mogelijk achterwege laten. Eerst hield ik niet van diagnosticeren, maar bij ROOZ heb ik geleerd dat kinderen juist verder kunnen komen met een diagnose wanneer ze vastlopen. Bij ROOZ hoef je geen diagnose te hebben om je aan te melden. Ook vanuit de gemeente is een diagnose niet altijd meer nodig. Dat past goed bij de beweging die we bij ROOZ willen maken met de positieve GGZ: Het is oké om moeilijkheden te hebben. Daar zijn we allemaal zoekende in.”

Wat zijn de leuke en de minder leuke dingen aan je werk?

“Het minst leuke vind ik het administratieve werk. Daarnaast ben ik van ongeveer twintig kinderen verantwoordelijk voor hun proces. Om het gezond te houden voor mezelf kan ik niet met elk kind of elke ouder intensief contact hebben, hoewel ik dat wel wil. Dat vind ik ook lastig.

Het leuke aan mijn werk vind ik het contact met de kinderen. Zowel op de groep als in het ambulante gedeelte, omdat je echt een relatie opbouwt op met een kind. Mijn uitgangspositie is om altijd positief te zijn en waardering uit te spreken. Tijdens activiteiten laat ik sport en spel terugkomen. Zo speel ik op dinsdagmiddag altijd tafeltennis met een jongen en voetbal ik in het weekend graag met de groep. Dat geeft veel ontspanning en energie. Ook vind ik het leuk dat we bij Stichting ROOZ kleinschalig zijn. Ik heb het idee dat ik alle collega’s en kinderen ken.”

Wat hoop je binnen Stichting ROOZ te bereiken?

“Als ik naar mezelf kijk hoop ik dat de functie van persoonlijk begeleider me over een aantal jaar makkelijker afgaat waardoor er nog meer tijd is voor het inhoudelijke stuk van mijn werk. Begin 2023 hoop ik mijn studie af te ronden en hoop ik meer te kunnen werken bij ROOZ. Dan ontstaat er meer ruimte om meer een helikopterview te hebben dan nu. Ik hou van het visionaire: Wat zijn we aan het doen? Waar gaan we heen? Door dicht op de groep te staan of door ambulant werk te doen kun je daar dan over na blijven denken.”