Samen sterk: Lotgenotengroep bij Stichting ROOZ

Bij Stichting ROOZ zijn we steeds op zoek naar nieuwe manieren om de begeleiding van jongeren vorm te geven. Zo ontstond het idee voor een lotgenotengroep, een initiatief waar jongeren elkaar kunnen ontmoeten en ervaringen kunnen delen. Patrick en Robert, ambulant begeleiders bij Stichting ROOZ, begeleiden samen de lotgenotengroep. Patrick vertelt over het ontstaan van de groep, wat de meerwaarde is en hoe hij het ervaart om deze groep jongeren te begeleiden.

Hoe ontstond het idee voor een lotgenotengroep?

“We wilden iets nieuws implementeren en toen kwam Jurrien, gedragswetenschapper bij Stichting ROOZ, met het idee. Hij had gehoord van een soortgelijk concept en suggereerde om daar iets mee te doen binnen Stichting ROOZ.”

Samen sterk: jongeren verbinden voor begrip en steun

“We willen jongeren in contact met elkaar brengen zodat ze zien dat ze niet de enige zijn die ergens mee zit of een diagnose heeft. Door hen in contact te brengen met anderen die vergelijkbare uitdagingen ervaren, normaliseren we deze gesprekken en helpen we hen zich begrepen te voelen. Het is belangrijk dat ze steun hebben aan elkaar, dat ze zich gehoord en begrepen voelen, maar ook dat ze hun verhaal kunnen doen en van elkaar kunnen leren. We hopen dat er een band ontstaat waarbij ze zich sociaal veilig genoeg voelen en elkaar kunnen helpen en ondersteunen.”

Veiligheid en vertrouwen binnen de groep

Een veilige sfeer is essentieel voor jongeren om hun persoonlijke verhalen te delen. Patrick legt uit dat zowel hijzelf, Robert én deelnemers hieraan bijdragen: “We betrekken de jongeren bij het kiezen van thema’s en vragen regelmatig om hun feedback, zodat ze voelen dat hun stem telt.” Daarnaast stellen de begeleiders zichzelf kwetsbaar op, wat helpt om het ijs te breken en de groep dichter bij elkaar te brengen. “We zijn begonnen met een oefening geïnspireerd op ‘Over de Streep’ waarbij wij zelf ook mee deden. Hierbij moeten deelnemers letterlijk over een streep stappen om hun persoonlijke ervaringen te delen, met als doel meer begrip en verbondenheid te creëren. Dit zorgde meteen voor openheid en vertrouwen, en vanaf dat moment konden we de diepte in gaan en ging het eigenlijk vanzelf. Als begeleiders stellen we vragen zoals “Hoe ga je hiermee om?” of “Herken je iets in wat een ander zegt? Dit helpt niet alleen om meer inzicht te krijgen in de jongeren, maar stimuleert ook onderlinge herkenning en begrip.”

Deelnemen aan de groep begint soms met aarzeling. Patrick vertelt: “Veel jongeren zijn eerst wat terughoudend; ze willen eerst de sfeer proeven voordat ze zich openstellen. Dat vinden we prima, want nieuwe dingen zijn ook vaak spannend. Als begeleiders vinden we het belangrijk om daar ontspannen mee om te gaan, zonder druk. Niemand is verplicht om mee te doen, maar we proberen wel een veilige sfeer te creëren waarin iedereen zich prettig voelt. Als iemand merkt dat de groep niet bij hen past, dan praten we daarover, zodat het vertrek niet ongemerkt gebeurt en geen invloed heeft op de rest van de groep.”

Jongeren bepalen het gesprek

Tijdens de bijeenkomsten komen uiteenlopende onderwerpen aan bod, afhankelijk van de behoeften van de groep. “Het is heel divers,” zegt Patrick. “Soms gaat het over sociale vaardigheden, soms over persoonlijke ervaringen met diagnoses zoals autisme of ADHD. Wat belangrijk is, is dat de jongeren zelf aangeven waar ze het over willen hebben. Het moet aansluiten bij hun eigen leven en uitdagingen.”

De meerwaarde van een lotgenotengroep

“Het feit dat ze van elkaar leren en zich niet alleen voelen, is ontzettend waardevol. De jongeren krijgen niet alleen steun van mij en Robert als begeleiders, maar ook van elkaar. Dat maakt het herstelproces zoveel krachtiger.” De interactie binnen de groep zorgt er ook voor dat jongeren meer zelfvertrouwen krijgen en hun sociale vaardigheden kunnen ontwikkelen. “Je ziet echt dat ze contact met elkaar zoeken, elkaar helpen en zelfs buiten de groep met elkaar in contact blijven.”

Toekomstperspectief

Patrick benadrukt hoe leerzaam het voor hem als begeleider is en hoeveel energie hij er van krijgt: “Wat ik vooral leer, is hoe krachtig jongeren kunnen zijn. Hun openheid en bereidheid om aan zichzelf te werken, inspireert mij om mezelf ook kwetsbaar op te stellen. Ik vind de één-op-één ambulante begeleiding die ik geef geweldig, maar dit is nog wel net dat stapje extra. Mensen samenbrengen, dat vind ik echt heel leuk om te doen.”

Met veel enthousiasme kijkt Patrick vooruit. “Ik hoop dat dit project in de toekomst nog groter en innovatiever wordt. Het heeft al zoveel positiefs gebracht, en ik weet zeker dat het nog veel meer kan betekenen voor jongeren. Robert en ik krijgen steeds vaker de vraag van collega’s of zij ook cliënten mogen aanmelden voor de groep. Als dit project groter wordt, zullen we misschien zelfs meer begeleiders nodig hebben of de groepen uitbreiden. Het zou geweldig zijn als we in de toekomst nog meer jongeren kunnen bereiken.”