Mischa
Hoi ik ben Mischa Reede, woonachtig in Rhenen samen met mijn gezin.
Mijn carrière in de hulpverlening startte bij het COA. Tijdens de vluchtelingencrisis in 2015 was ik daar begeleider op een AZC met 200 minderjarige vluchtelingen. In 2016 ben ik gestart met de deeltijdstudie Social Work. Ik wilde mijn handelen vanuit de opgedane praktijkervaring had theoretisch kunnen onderbouwen. Na het sluiten van het AZC vervolgde ik mijn carrière bij Stichting Zideris als begeleider van LVB-plus jongeren
Tijdens deze periode ontwikkelde ik mijn eigen stijl in begeleiden. Ik concludeerde dat ongeacht de leeftijd, problematiek, afkomst etc. alle mensen die ik begeleid of heb begeleid vooral behoefte hebben aan 1 ding: nabijheid. Ik noemde dit: Liefdevolle zorg. Daarmee bedoel ik dat ieder mens gezien wil worden, dat er iemand is die luistert, iemand de moeite neemt om hem of haar te begrijpen. Dat zij het gevoel krijgen dat iemand naast hun staat: om te helpen of (bij te) sturen als zij het even niet meer weten.
In 2021 maakte ik de overstap van de gehandicaptenzorg naar de jeugdzorg. Ik ging aan de slag als jeugdconsulent bij de gemeente Rhenen. Hier kwam ik tot het inzicht dat ouders van het kind een groot aandeel kunnen leveren in het oplossen van de problemen van hun kind. Ook zelf vader worden gaf mij inzichten hoe ouders handelen vanuit eigen emoties. Ik ervaarde dat ook de ouders – net zoals de jongeren die ik begeleid heb – behoefte hadden aan nabijheid en een vertrouwensrelatie. Juli (2023) maakte ik de overstap naar Stichting ROOZ om als ambulant gezinsbegeleider aan de slag te gaan. Minder de regie voeren op casussen, maar zelf hulpverlening bieden en het verschil kunnen maken. Naast dat ik getraind ben in de methodiek: Geweldloos Verzet en Nieuwe Autoriteit, volg ik momenteel de post HBO contextuele hulpverlening.
Ik geloof sterk dat in verbondenheid en oprechtheid met elkaar, er dingen positief kunnen veranderen. Ik geloof dat met een nieuwsgierige open houding, je heel veel kan bereiken. En tot slot geloof ik dat achter elk gedrag, hoezeer het ook ongewenst is, een reden, verhaal of motief zit. Het is aan ons als hulpverleners de taak, om hier doorheen te kijken en opzoek te gaan met het gezin naar de vraag achter de vraag.