“Het is belangrijk dat het kind uiteindelijk gedragen wordt door het gezin en het gezin weer samen verder kan”

In een zoektocht naar hulp van ouders of verzorgers wordt vaak het kind naar voren geschoven. ‘Wat is er mis met mijn kind?’, is een vraag die zorgverleners vaak horen. Systeemtherapie trekt die vraag breder en betrekt het hele gezin erbij. Corine Clavero, systeemtherapeut bij ROOZ vertelt meer over deze vorm van therapie.

Het gezin kan de veilige haven voor een kind zijn en daarom is het familie zo belangrijk binnen systeemtherapie. “De hulpbron die het gezin kan zijn voor een kind maakt dat je aan die relatie wil werken. Al het gedrag dat kinderen laten zien, staat namelijk ergens voor. Daar krijg je geen woorden voor als je het kind niet in zijn of haar context plaatst.”

Context

Maar hoe werkt het plaatsen in context dan precies? Corine legt dat uit met een voorbeeld: “Als een kind de diagnose ADHD krijgt, kan dat zorgen voor erkenning maar het lost in de thuissituatie niets op. Het kind blijft druk. Dan is het interessant om te kijken naar hoe je ADHD terugziet in het huishouden. Wat brengt het mee waar jullie blij van worden? Wat vind je er lastig aan?” Het doel daarvan is dat ADHD een gast wordt in het gezin en je de diagnose van het kind afhaalt. Volgens Corine help je elkaar op die manier meer dan wanneer alleen het kind instructies krijgt. “Het is belangrijk dat het kind uiteindelijk gedragen wordt door het gezin en het gezin weer samen verder kan.”

Positieve dingen

De nadruk ligt bij systeemtherapie niet op het probleem maar meer op de zorgen binnen een gezin en hoe deze minder drukkend kunnen worden. Er wordt bijvoorbeeld gekeken naar het gedrag van het kind binnen het gezin of hoe er in een familie op elkaar gereageerd wordt. Er is vooral veel ruimte voor de positieve dingen. Corine: “Ik vind het belangrijk om de mens te zien en niet het probleem. Dit doe ik door bijvoorbeeld te kijken naar wat de leuke dingen zijn binnen het gezin en wat hen bezighoudt. Ook die krijgen een plek tijdens het gesprek.”

Ruimte voor verhalen

Door naar de zorgen te kijken, wordt een veilige context gecreëerd waarin verhalen verteld kunnen worden. Dit maakt een systeemtherapeut ‘de architect van de dialoog’, zoals Corine dat noemt. “Je wil ruimte creëren om woorden te vinden voor wat er gebeurt. Iedereen mag gehoord en gezien worden. Het gezinsleven is complex, maar een kind zal vaak terugvallen op zijn of haar gezin. Daarom is die samenwerking met het gezin zo belangrijk.”